Ik weet het zeker, maar de deelnemers nog niet: Ze gaan genieten van één van de mooiste Vasa Sport reizen die er is. Deelnemer Ruud heeft deze rit al twee keer eerder gemaakt en dat zegt genoeg!
Het culinaire festijn is begonnen
Tijdens het gezamenlijke diner in Mair am Bach worden de buiken alvast goed voorbereid. Het voorgerecht lijkt wel een hoofdgerecht en halverwege het hoofdgerecht staken de meesten de eerste uitdaging. Het culinaire festijn dat we deze week gaan beleven begint in ieder geval goed.
Pleisters
Op dag één moet het eten er natuurlijk allemaal afgefietst worden. En dat gaat lukken want onze hut eindigt op hoogte en dat betekent dat we voornamelijk gaan klimmen. De technische uitdagingen zijn vandaag beperkt, maar in de bergen zijn er altijd wel een paar te overwinnen. Dat laatste lukt niet helemaal en tijdens de lunch worden de eerste pleisters geplakt.
De rest van de dag kost het ons enkel maar zweetdruppels om aan te komen bij onze overnachtingsplaats.
Onbedoeld een extra trail
Op dag twee van de Giro Dolomiti mogen we de vruchten plukken van de hoogtemeters die wij op dag één maakten en met een dalende tendens gaat het richting de pracht en praal van de Dolomieten.
Twee deelnemers die onderweg zijn met eigen GPS ‘besluiten’ onbedoeld te genieten van een extra trail. Het eindigt in het verkeerde dal. De mobiele brigade is echter goed voorzien en het doel is elkaar tijdens de lunch weer te treffen. Ze moeten echter wel even 600 hoogtemeters extra maken. De glimlach op de gezichten van Jos en Frank is er die dag echter niet minder groot door. Misschien wel groter, getuige de foto die we zien tijdens de briefing.
De gevreesde klim
Dag drie ontwaken wij op een plek waar de weg stopt. Omringd door bergen bevinden we ons aan het einde van het dal.
Niveaugroep rood start koud aan een beruchte en gevreesde klim met stijgingspercentages van 30%. De andere beklimming voor de blauwe groep heeft gelukkig niet zulke extreme stijgingspercentages en is voor iedereen goed te fietsen. Toch beloont de blauwe groep zichzelf bovenop de berg met een kopje koffie en geniet van een uitzonderlijk en mooie serene omgeving. Het is echter stilte voor de storm want iedereen wacht een pittige afdaling. Het eerste stuk is alleen fietsbaar voor een enkeling, maar na een paar honderd meter kan de pret beginnen. Het angstzweet kan vervolgens beneden in een rivierovergang er dan weer afgespoeld worden.
De Muppet Show en ‘The Ridge’
Als om 7:15 uur de luiken van de hut weer opengaan wordt de duisternis van de nacht abrupt beëindigd. Zonnestralen verlichten de luxe kamers met als uitzicht de Dolomieten reuzen. Vandaag gaan wij de hele dag om deze reuzen heen draaien. We starten door heel hard via het schotter te dalen om vervolgens de paadjes op te blazen. Jos doet dit iets te enthousiast en overschat een bocht en parkeert zichzelf en zijn fiets in de bosjes. Als de blaadjes weer uit de helm zijn, gaat het iets rustiger verder en dalen we naar Arabba. Daar bezoeken we een onmisbare fietsenmaker en zorgen ervoor dat Martijn weer zorgeloos kan rondfietsen met nieuwe remblokjes.
De groep GPS-ers bestaande uit Erik, Frank, Peter, André en Jos beleven een wat onstuimige dag. André ontdekt dat een ongelukje in een klein hoekje zit en bezeert zijn elleboog. Hij fiets door maar na overleg met de chauffeur Peter wordt er toch gestart met een zoektocht naar een arts. Na lang zoeken vinden ze twee artsen die verdacht veel gelijkenis vertonen met die twee mannetjes die bij de Muppet Show commentaar leveren vanaf het balkon. Gelukkig kunnen ze prima overweg met naald en draad en André is zo weer opgelapt en klaar voor dag vier. Frank skipt nog een dagje want na een paar ongewenste koprollen van de Bindelweg af besluit zijn lichaam dat het tijd is voor een dagje rust.
De andere deelnemers mogen bijna allemaal afsluiten met het juweeltje van de week. Een trail die wij dopen met de naam ‘The Ridge’ beneemt ons de adem. Om twee redenen. Ten eerste omdat deze hoog op de berg via de kam van de berg steil naar beneden gaat. Ten tweede omdat deze zich in het bos van een kikker in een prinses transformeert.
Anders dan bedacht
Dag vijf zien wij drie deelnemers de ‘verkeerde’ kant opdraaien. GPS-ers Henk en Daan hebben gisteren The Ridge gemist en gaan voor de herkansing. Martijn was inmiddels betoverd en had geen keuze. Op de overigen had de betovering minder effect en ging het via de geplande route verder. En daar liep alles toch weer anders dan we bedacht hadden. Henk draait nog voor het bereiken van The Ridge om. Zijn feng shui is niet op orde en hij besluit wijselijk blauw te fietsen. Roel, onze Belgische gast uit het zuiden besluit zich bij hem aan te sluiten. Samen duiken ze een blauwe lusje in. Een korte beklimming gevolgd door een mooi panorama singletrack bezaaid met wortels en stenen. Gevolgd door een pittige klim die eindigt op de top. Daar zaten Hans en ik geduldig op ze te wachten. Tot we een telefoontje kregen
Ehmmm we staan beneden in het dal en komen zo met het treintje naar boven
De fun van de afdaling was te verleidelijk. Geen verkeerde keuze bleek later, want de laatste beklimming naar de hut vroeg onze laatste energie.
Met deze drie smaken sluiten we af
Dag zes was alweer onze laatste van deze reis. De hoogste tijd voor een groepsfoto op de mooiste locatie van de week. De hut ligt desolaat tussen de rotsen in, een zadel tussen twee bergpunten en kenmerkt zich als een echte trekkershut. Het leven start hier wat eerder dan normaal gesproken, dus we staan allemaal al weer vroeg klaar voor de start. Het gaat hier echter niet om een race want er moet genoten worden en dat doen we dan ook maximaal!
Na afgedaald te zijn via mooie wandelpaden met prachtige uitzichten laten we ons als de eerste gasten in een hut verwennen met een doppio, latte en espresso. Na wat zen momentjes die we in deze prachtige omgeving beleven is het weer tijd voor wat gehobbel en gebobbel. Dat moet echter eerst verdiend worden met een beklimming van 250 hoogtemeters.
Via een snelle singletrack dalen we weer tot we het asfalt aantikken. Op naar de lunch waar Kaiserschmarren op het programma staan. Ongevraagd wordt zelfs Ruud hiermee verwend wanneer hij een ‘omelet’ bestelt.
Met net iets te goed gevulde magen starten we dan de laatste klim die we af mogen sluiten met een hele mooie afdaling. Er zijn drie smaakjes: snel schotter, bike park of een natuurlijke trail. Joris en Roel dalen met de gids via de natuurlijke trail en showen daar wat ze deze week allemaal hebben geleerd. De GPS-ers volgen dit voorbeeld. Ruud en Martijn verkiezen het bike park en dalen af met gids Hans. Zo wordt iedereen op zijn wenken bediend en beneden in het starthotel Mair Am Bach krijgen we zoals we gewend zijn weer veel te veel eten. Daarmee sluiten we de week af met een buik waarmee we deze ook startten.
Bekijk de aftermovie
Ook mountainbiken in de Dolomieten?
Ga voor meer informatie, data en prijzen naar de website:
